Rozdział 2

 

Elena :

Stałam twarzą w twarz z wampirem spotkanym wtedy na ulicy. Cieszyłam się, że znów go widzę. No i dowiedziałam się, że ma brata. Przystojnego blondyna Stefana Salvatore. Oboje sprawiali na pozór miłych, ale widać było, że nie są w najlepszym stosunkach między sobą. Nie chciałam wnikać w szczegóły to były ich rodzinne sprawy, które muszą załatwić sami. Czułam się trochę niezręcznie, mimo to odpowiadało mi towarzystwo Damona i Stefana. W pensjonacie panowała trochę napięta atmosfera. Nie widziałam jak mam zareagować. Odezwać się pierwsza czy lepiej nie, a może w ogóle zostawić braci i ulotnić się z pensjonatu, żeby mogli ze sobą porozmawiać ? Nagle sprawę ułatwił mi głos Damona.

- Stefuś … Coś ty takie niegościnny ? Zapraszamy do środka Eleno – powiedział czarnowłosy i złośliwie uśmiechnął się do brata. Mimowolnie na mojej twarzy pojawił się lekki uśmiech.

- Dziękuję, ale nie będę przeszkadzać. Pewnie chcecie spokojnie porozmawiać. Dzięki za kartony Stefanie – odpowiedziałam, ale postanowiłam poczekać na reakcję braci.

- Co do tej spokojnej rozmowy nie byłbym taki pewny, więc lepiej będzie jeśli będziemy ją przekładać jak najdłużej – wyjaśnił Damon zwracając się tylko do mnie rozbawionym tonem przez co ja też nie mogłam powstrzymać się, aby nie zachichotać.

- Mimo wszystko chyba naprawdę będę się zbierała. Umówiłam się z przyjaciółką i nie chce jej wystawić – powiedziałam błagalnym, a zaraz przepraszającym tonem – ale zapomniałabym uprzedzić, że dzisiaj Caroline organizuje imprezę z okazji zakończenia roku. Wpadnijcie lepiej się poznamy – zaproponowałam i popatrzyłam pytająco na braci mając nadzieję, że się zgodzą. Coś mi mówiło, że chcę lepiej poznać Damona. Wydawał się taki zabawny, ale i tajemniczy … tak jak wtedy na ulicy.

- Dobrze. Z chęcią przyjdę – odpowiedział Stefan – chodź Damon mamy coś do załatwienia !

- A Ty Damon ? Przyjdziesz ? – zapytałam i popatrzyłam uwodzicielsko na Damona. Co się ze mną działo !? Co ja wyprawiam przecież prawie go nie znam, a pozwalam sobie na coś takiego ! Ale muszę przyznać, że nie czułam się z tym jakoś specjalnie źle. Niebieskooki uśmiechnął się do mnie szelmowsko i po chwili odpowiedział. 

- Tylko jeśli Ty tam będziesz – rzekł po chwili, a ja momentalnie się zarumieniłam i spuściłam głowę śmiejąc się pod nosem. Po chwili usłyszeliśmy odchrząknięcie Stefana ! No ładnie my tutaj romansujemy, a on tam stoi i na to wszystko patrzy. Zresztą nawet nie wiem czy       „romansowanie” to dobre określenie. Chyba trochę przesadzam jak na pierwszy raz … Wampir wyczuł pewnie mój stan i uśmiechnął się posyłając mi piękne spojrzenie.  

- Czyli ustalone ? – zapytał.

- Tak, oczywiście. No to spotkamy się u Caro. Stefanie wiesz gdzie prawda ? Zaczynamy o 18.00. Do zobaczenia ! – rzuciłam na odchodne posyłając ostatnie spojrzenie braciom. Chodź raczej skierowałam je tylko Damonowi. Uhhh, co się z tobą dzieje Elena ! Opamiętaj się dziewczyno … Sama już nie wiedziałam o co mi chodzi. Raz ten głos w mojej głowie mówił mi, abym była ostrożna, bo przecież prawie go nie znam, a w spontanicznych momentach mi to nie przeszkadzało i to uczucie … jakbym chciała się do niego zbliżyć !? Ahh, sama się okłamuję i gubię w swoich myślach ! Jeśli on też mnie lubi to wszystko powinno iść na przód stopniowo, powinniśmy się lepiej poznać i ułożyć jakąś relację. Nic nie może być zrobione pochopnie. Nim się obejrzałam stałam już pod domem Caroline i gdyby blond wampirzyca nie zawołała mnie z okna pewnie wpadłabym w samochód Bonnie. Wolnym krokiem weszłam do domu i skierowałam się ku pokojowi przyjaciółki. Zapowiada się długie przygotowanie do imprezy. 

- Hej dziewczyny – przywitałam się. 

- Hej – odpowiedziały chórem i usiadły obok mnie na łóżku.

- No to opowiadaj jak tam nowa znajomość ! – wykrzyknęła na jednym wdechu blondynka. 

- Caro ! Nie zapędzaj się znam go niemal godzinę ! A po za tym ona ma też brata, którego spotkałam wcześniej i, którego nie ukrywam zdążyłam polubić bardziej. No i zaprosiłam ich też na imprezę ! – wyjaśniłam i miałam ochotę ugryźć się w język, kiedy dotarło do mnie co powiedziałam, ale było za późno… 

- Yhy. No to zdradź nam imię tego szczęściarza – powiedział Bonnie i posłała mi ciepły uśmiech.

- Damon Salvatore, ale powiedziałam to tylko dlatego, że poznałam go wcześniej i zdążyłam z nim porozmawiać – zaznaczyłam.

- Ahaa … - zaczęła Caro i zaczęła dusić się ze śmiechu, a Bonnie tylko popatrzyła na mnie i posłała mi podejrzaną minę. Obie dziewczyny zaczęły chichotać przez co zrobiło mi się trochę niezręcznie, ale znałam naturę moich przyjaciółek i wiedziałam, że nie puściłyby takie faktu koło uszu. Ja sama miałam ochotę się śmiać sama z siebie.

- No to nasza Elenka się zakochała ! – wykrzyknęła blondynka i klasnęła w dłonie. Momentalnie się zarumieniłam. Nie miałam pojęcia co odpowiedzieć. Przecież się w nim nie zakochałam ! Prawie go nie znałam. Nie zdążyłam jej odpowiedzieć, ponieważ zanim się zorientowałam siedziałam już przed lustrem blondynki, a ona próbowała zrobić coś z moimi włosami. Bonnie tym czasem szukała czegoś w szafie. Bardzo mnie o zdziwiło, bo mulatka raczej nie lubi takich zajęć i robi to tylko czasem, kiedy musi na prawdę dobrze wyglądać. 

- Skoro ten … - zaczęła Bonnie i zamyśliła się. Podejrzewam, że zapomniała jak ma na imię, więc postanowiłam jej pomóc.

- Damon – dopowiedziałam szybko.

- Właśnie ! Skoro ten Damon tam będzie musisz pięknie wyglądać – oznajmiła, a blond wampirzyca tylko przytaknęła.

- Nie martw się zrobimy cię na bóstwo – pisnęła Caro i podskoczyła, zabierając z półki jakieś kosmetyki, po czym położyła je przede mną.

- I właśnie tego się obawiam … - westchnęłam i poddałam się zabiegom dziewczyn.

Damon :

Gdy tylko Elena opuściła pensjonat nie musiałem domyślać się co będzie dalej, Stałem na przeciwko mojego brata, który dokładnie obserwował każdy mój ruch. Nawet trochę śmieszyła mnie ta sytuacja. Zresztą wszystko co robił mój brat było takie dobre i … dziecinne ? Tak, to było dobre słowo, które opisywałoby mojego braciszka. Jeszcze chwile stałem bez ruchu i patrzyłem w jego oczy. Chyba był zdenerwowany. Niedobrze. Przeze mnie mogą ucierpieć biedne wiewióreczki, kiedy będzie chciał się już koniecznie na kimś wyżyć. Bo on oczywiście musi przynosić wstyd całej rasie i być grzecznym wampirkiem, który jeśli zje człowieka będzie miał wyrzuty do końca życia … Bardzo się różniliśmy nie można tego ukryć. Nie da się. Chodźmy tym, że byłem o niebo przystojniejszy od niego, ale cóż podobno rodziny się nie wybiera. W pewniej chwili już nie wytrzymałem i wybuchnąłem głośnym śmiechem. Widać było, że Stefcio jeszcze bardziej się zdenerwował, ale co mnie to obchodzi. Przyda mi się jakaś rozrywka, mój brat to idealny cel. 

- Po co wróciłeś !? Nie miałeś okazji już wszystkiego spieprzyć ? – powiedział z wyrzutem i złością Stefan.

- Ohhh, Stefan ! Chyba zapomniałeś, że ten dom jest też mój i mamy do niego takie same prawa, a po za tym stęskniłem się za tym miastem – odpowiedziałem i zrobiłem teatralny ruch głową. Może było w tym trochę prawdy.

- A po za tym czy te kwiatki przed domem to był twój pomysł ? Ulubione kwiaty mamy. No, no. Uważaj, żeby przypadkiem na ciebie jakiejś klątwy nie rzuciła- zaśmiałem się już chciałem opuścić salon, kiedy przypomniała mi się sprawa z Kath i Eleną, którą  prędzej czy później trzeba będzie poruszyć.

- A jeśli chodzi o Eleną to radzę nie zapędzaj się. Ona wygląda zupełnie jak Katharine. Chyba nie chcemy ponownie takiego obrotu sprawy.

- Czyli ciebie też to się tyczy – odpowiedział i wyminął mnie, ale go zatrzymałem.

- To jednak nie zmienia faktu, że jest bardzo atrakcyjna – uśmiechnąłem się złośliwie i już miałem go puścić, ale nagle ktoś zapukał do drzwi.  

W wampirzym tempie przeniosłem się tam i otworzyłem je. Moim oczom ukazał się nikt inny jak nasza młodsza siostra Mary z jakimś mężczyzną. Założę się, że to był jej chłopak, ponieważ trzymali się za ręce. Mary jednej chwili rzuciła się w moje ramiona. Oczywiście odwzajemniłem uścisk. Dziewczyna wydoroślała i była bardzo podobna do mnie tylko, że w wersji kobiecej. Ostatni raz widzieliśmy się bardzo dawno temu. Kiedy byliśmy mali zawsze trzymaliśmy się razem i nigdy nie byliśmy przeciwko sobie. Później nasze drogi się  rozeszły. Musieliśmy stawić czoła prawdziwemu życiu. To było po tym, kiedy Katharine nas przemieniła. Ona musiała wyjechać, a my zostaliśmy, by bronić rodziny. Bardzo się za nią stęskniliśmy. Nigdy nie byliśmy przeciwko sobie. Zawsze dobrze się rozumieliśmy. Gdy tylko się od siebie oderwaliśmy Mary podbiegła do Stefana i także zamknęła go w żelaznym uścisku. Nie wiedziałem co mam powiedzieć. Kochałem swoją siostrę i cieszyłem się, że znowu będziemy trzymać się razem. 

- Tak się za wami stęskniłam – wydukała wzruszona wampirzyca i wzięła nas za ręce. 

- Mary – zaczął Stefan – dobrze, że wróciłaś.

- Witamy w domu siostrzyczko – powiedziałem i uśmiechnąłem się do niej. Dziewczyna momentalnie odwzajemniła uśmiech.  

-Dziękuję. Poznajcie mojego chłopaka Klausa Mikealsona. Klaus jest pierwotnym wampirem – odparła dziewczyna i przytuliła się do mężczyzny. Cieszyłem się, że chociaż nasza siostra ułożyła sobie życie. 

Po kolei przywitaliśmy się z pierwotnym i podaliśmy sobie ręce. 

Potem jeszcze długo rozmawialiśmy. Opowiedzieliśmy Klausowi jak nas rozdzielono. Dalej temat już sam się znajdował. Muszę powiedzieć, że Mikealson to równy gość i Mary dobrze trafiła. Wtedy zobaczyłem, że zegar wybił 17:30. Pora, by szykować się na imprezę. W głębi duszy czułem, że chcę zbliżyć się do Eleny. Czy to przez to, że wampirzyca wyglądała zupełnie tak jak Pierce !? Mimo, że wyglądają tak samo mają całkiem inny charakter. Domyślałem, że mojemu braciszkowi też wpadła w oko, ale coś na to poradzimy. 

- Miło się rozmawia, ale my Stefan musimy iść na imprezę. Pamiętasz ? – zapytałem i wstałem z kanapy.

- Racja. Jeśli chcecie możecie iść z nami. My też prawie nikogo tutaj nie znamy – oznajmił Stefan i uśmiechnął się do Mary i do Klausa.

- Pewnie. Co ty na to ? – zwróciła się do swojego chłopaka.

- Chętnie – odpowiedział pierwotny i także wstał z fotela.

- Weźmiemy sobie tylko jakiś pokój – rzekła Mary i skierowała się w stronę schodów.

- Ja już jestem gotowy – powiedział Klaus i założył kurtkę.

 - Okej. To ja za chwileczkę wracam – dziewczyna przeczesała ręką włosy.

- Czyli za godzinę – Mikealson uśmiechnął się złośliwie, a Mary skarciła go wzrokiem lecz po chwili wybuchła śmiechem tak jak my wszyscy. Zostaliśmy we trójkę w korytarzu. Pogadaliśmy jeszcze trochę z wampirem, aż wreszcie po długim czasie oczekiwania zeszła do nas nasza siostra Mary. Wyglądała zjawiskowo. Klaus dobrze trafił. Lepiej żeby dobrze się nią opiekował. Nareszcie cała grupą wyszliśmy z rezydencji i skierowaliśmy się do domu Caroline. Już nie mogłem doczekać się, aż zobaczę brunetkę. Znałem ją dopiero 2 dni, a ona zdążyła zrobić ze mną coś takiego ! Zły i nieobliczalny wampir Damon Salvatore ulega dziewczynie, której prawie nie zna. Najgłupsze zdanie świata. No i do tego ja je wymyśliłem. Z zamyślenia wyrwało mnie uczucie, że samochód się zatrzymuje. Tak jak myślałem byliśmy już na miejscu. Wszędzie były porozwieszane światełka i kolorowe lampki. Muzyka grała bardzo głośno, a w ogrodzie roiło się od bawiącej się młodzieży. Raj dla mnie, ale dziś nie mogłem pozwolić sobie na jakąś większą akcję, bo miałem już plan na całą imprezę. Nie zwlekając dłużej udałem się do stoiska z alkoholem. Miałem nadzieję, że w środku spotkam gdzieś Elenę. Szybko zauważyłem ją w towarzystwie jakiś dziewczyn. Wyglądała pięknie. Postanowiłem , że do niej podejdę i zaproszę do tańca. W tle leciała jakaś szybko piosenka, która dopiero się zaczęła. Nagle koleżanki od niej odeszły, a ona nieświadoma niczego kierowała się w moją stronę. Kiedy tylko dziewczyna mnie zobaczyła uśmiechnęła się i pomachała mi ręką. Po chwili staliśmy już obok siebie.

- Hej. Fajnie, że przyszedłeś – przywitała mnie Elena.

- Hej. Ślicznie wyglądasz – skompletowałem ją. Dziewczyna odruchowo się uśmiechnęła i zarumieniła.

- Dziękuję. Ty także – odpowiedziała brunetka.

- Zatańczysz ? – zapytałem nagle.

- Chętnie – rzekła wampirzyca i pociągnęła mnie na parkiet. 

Gdy weszliśmy pomiędzy tłum tańczących ludzi piosenka nagle się zmieniła na bardzo wolną. Niespodziewanie objąłem dziewczynę w talii i przyciągnąłem bardzo blisko siebie. Brunetka na początku była trochę zdziwiona tą sytuacją, ale po chwili się rozluźniła i położyła dłon na moim ramieniu, okręcając się ze mną w rytm muzyki. Wampirzyca oparła swoją głowę o moje ramię i uśmiechnęła się promiennie. Byłem trochę zdziwiony. Nie spodziewałem się po niej, że tak szybko się do mnie przekona, ale nie było mi z tym źle. Kiedy piosenka się skończyła poszliśmy napić się ponczu. Co chwilę wracaliśmy na parkiet i wykonywaliśmy różne ruchu do melodii, która wychodziła z odtwarzacza. Elena była już trochę wstawiona. Nie chciałem jej upominać, bo dziewczyna wyglądała na szczęsliwą i zadowoloną. Coś mi mówiło, żeby zabrać ją na spacer. Przez tą całą imprezę przesiedzieliśmy razem. Tańczyliśmy, rozmawialiśmy o różnych rzeczach no i oczywiście nie mogło zabraknąć alkoholu. Ta dziewczyna była naprawdę wspaniała. Przez te parę godzin otworzyłem się przed nią bardziej niż przed samym sobą.

- Może pójdziemy się przejść – rzuciłem nagle.

- Pewnie – odpowiedziała dziewczyna i wyszła z Sali, podtrzymując się o moje ramię, aby nie spaść.  

- Potrafisz się nieźle zabawić – pochwaliłem ją, a ona uśmiechnęła się do mnie promiennie.

- Z tobą było mi łatwiej. Chyba będę już szła do domu. Dziękuję za ten wieczór – oznajmiła brunetka. Widać było, że jest zmęczona.

Nagle, kiedy już miała wejść na chodnik nogi odmówiły jej posłuszeństwa i gdybym jej nie złapał już dawno leżała by na drodze.

- Historia lubi się powtarzać – zaśmiałem się.

Lecz za nim się zorientowałem nasze usta złączyły się w namiętnym pocałunku. 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

Jest i 2 rozdział ! Przepraszam, że musieliście na niego tyle czekać, ale mam mnóstwo nauki w szkole. Mam nadzieję, że nn przypadnie do gustu. Zapraszam do komentowania :** 

http://ghost-whisperer-forever.blogspot.com/